Ogromny kasztanowiec, który w XVII w wieku przerosła małą fabrykę rzemieślniczą rodziny Böker w Remscheid, to najstarszy fakt dotyczący nazwy Böker, jaki można prześledzić wstecz. Narzędzia Bökera odniosły wyraźny sukces, 100 lat później znalazły się w czołówce produktów w Niemczech i krajach sąsiednich.

W związku z rosnącym popytem w niespokojnych czasach politycznych Hermann i Robert Böker postanowili w 1829 roku rozpocząć produkcję szabli. Z ksiąg rachunkowych z września 1830 roku wynika już, że tygodniową produkcję 2000 sztuk wykonywało 64 fałszerzy, 47 szlifierzy i duża liczba robotników niewykwalifikowanych. Wraz z rosnącą liczbą narzędzi i sztućców oraz dużymi możliwościami sprzedaży na całym świecie, rodzina dostrzegła potrzebę podziału zadań, aby jak najlepiej wykorzystać swoje zainteresowania. Dlatego Hermann Böker wyemigrował i założył firmę H. Boker & Co. w Nowym Jorku. Młody Robert Böker założył swoją firmę w Kanadzie, a w 1865 roku założył oddział w Meksyku. Dziś pod nazwą Casa Boker nadal jest liderem na swoim rodzimym rynku.

Kuzyn Heinrich Böker, dopiero co przeprawił się przez Wupper, pojechał do Solingen, gdzie w tamtym czasie niemiecki przemysł sztućców rozwijał się błyskawicznie. Wraz z Hermannem Heuserem, znanym producentem produktów z najwyższej półki, założył firmę Heinr. Böker & Co.

Bökerowie w Remscheid i ich kuzyni za granicą okazali duże zainteresowanie i potrzebowali wysokiej jakości maszynek do golenia, nożyczek i scyzoryków nowej firmy Heinrich. Musieli z łatwością oznaczać swoje produkty na rynki zagraniczne, ponieważ wielu klientów i konsumentów miało problemy z niemiecką nazwą Böker – a także powszechny analfabetyzm. Heinrich Böker wybrał ogromny, 200-letni kasztanowiec, uwieczniając odnoszącego sukcesy Remscheidera Handwerkzeug-Fabrik z rodziny Böker. Ten znak towarowy należał do Remscheidera z drugim logo, strzałką. Jednym z nielicznych cennych dokumentów, który przetrwał całkowite zniszczenie w czasie II wojny światowej, jest reklama Bökera, Remscheid z 1874 r., na której widnieją oba znaki towarowe.

Między obiema firmami Böker zawsze istniały niezwykle przyjazne stosunki. Zatem Heinrich mógł zabrać znacznik drzewa, drzewo Bokera, przez rzekę do Solingen – bez wielkiej walki i czekania na pieniądze. Od tego czasu żaden produkt Böker nie opuścił fabryki w Solingen bez tego znaku jakości. Stary kasztanowiec został uderzony w 1925 r., po ponad 100 latach uderzeń pioruna. Na pamiątkę dużego kasztanowca, który stał się symbolem wysokiej jakości scyzoryków z Solingen, artysta wyrzeźbił logo Böker z drewna pierwotnego drzewa. Dziś biuro zarządu Böker Baumwerk Solingen ozdobione jest tym dziełem sztuki.

Już w 1900 roku rynek amerykański tracił większość produkcji Bökera. H. Boker & Co. w Nowym Jorku bardzo skupiła się na sztućcach z Solingen. Znaczenie scyzoryków wkrótce wyprzedziło nożyczki, maszynki do golenia i sztućce. Popyt rósł jeszcze szybciej niż urządzenie Solingera, więc Amerykanie w Nowym Jorku zaczęli robić scyzoryki. Ponieważ marka drzewa była już dobrze ugruntowana, a międzynarodowa grupa Böker miała ze sobą doskonałe relacje, nie było trudno uzyskać zgodę rodziny Solingen na wykorzystanie pomnika budowlanego również do produktów amerykańskich. Od tego czasu na rynku amerykańskim pojawiły się dwie odrębne linie noży Böker, z tym samym znakiem towarowym, a czasem nawet z tymi samymi numerami produktów, jedna wyprodukowana w USA i druga w Solingen. Czytelność zapewniała jedynie cecha probiercza, raz Boker USA, a raz H. Boker Improved Solingen Cutlery.

W czasie II wojny światowej kontakt uległ zniszczeniu. Fabryka w Solingen spłonęła doszczętnie. Żadna maszyna, żadne narzędzia, żaden materiał katalogowy, żaden wzór nie przetrwał. Kilka oryginałów z przeszłości, które dziś przetrwały wojnę w domach prywatnych i zostały udostępnione. Firma straciła jeden ze swoich najcenniejszych aktywów: rejestracja znaku towarowego na rynek amerykański została przejęta przez prawo amerykańskie. John Boker Jr. nabył go w Nowym Jorku, aby zabezpieczyć go na potrzeby dystrybucji produktów amerykańskich i niemieckich. Wkrótce po wojnie w zniszczonej fabryce pojawiło się nowe życie. Wszyscy lojalni wykwalifikowani pracownicy, którzy przeżyli wojnę, powrócili i pomogli przywrócić budynki i produkcję oraz powoli powrócić do wysokiego standardu jakości.